+30 2810327909 info@365-tours.gr
Η Παναγία είναι το περισσότερο από κάθε άλλο ιερό πρόσωπο που τιμά ο ελληνικός λαός όπως αποδεικνύεται τόσο στις εκφράσεις επίκλησης όπως «Παναγία μου, Παναγία μου» ή «Παναγιά μου πρόφθασε..» κ.λπ. όσο και από την πλούσια υμνολογία καθώς και από το πλήθος των ναών που είναι αφιερωμένοι σ΄ εκείνη, όπου σύμφωνα με τη χριστιανική παράδοση παρακαλεί συνέχεια τον Ιησού για τη σωτηρία του κόσμου. Η Παναγία κατέχει ιδιαίτερη θέση στην Χριστιανική διδασκαλία και πίστη, ενώ αποτελεί σεβάσμιο πρόσωπο και στο Ιαλάμ.
Δείτε παρακάτω το αναλυτικό πρόγραμμα του Γραφείου μας
Το γυναικείο μοναστήρι της Παλιανής χτίστηκε κατά την πρώτη βυζαντινή περίοδο και συναντάται με τα ονόματα Παλαιά, Πάλαι και Πάλα, από όπου προήλθε και η σημερινή του ονομασία. Η εκκλησία με την σημερινή της μορφή ξεκίνησε να χτίζεται το 1826, στο σημείο όπου υπήρχε εγκαταλελειμμένος ναός. Το μοναστήρι έχει υποστεί σοβαρές ζημιές από τους Τούρκους κατά την διάρκεια της Επανάστασης του 1821 και είχαν σφαγιαστεί οι μοναχές. Η μόνη που κατάφερε να επιβιώσει ήταν η μοναχή Παρθενία, η οποία συνέδραμε για την ανοικοδόμηση του ναού. Το μοναστήρι είχε μπει στο στόχαστρο των Τούρκων κι έτσι το 1866 το έκαψαν και κατέστρεψαν ή πούλησαν τις εικόνες. Η παράδοση αναφέρει ότι στην ρίζα της μεγάλης μυρτιάς που βρίσκεται στα νοτιοανατολικά του ναού, βρέθηκε η εικόνα της Παναγίας Μυρτιδιώτισσας. Η εικόνα περικλείεται στον κορμό της μυρτιάς και μπορούν να την δουν μόνο παιδιά, όπως λέγεται. Η «Αγία Μυρτιά», όπως ονομάζεται το δέντρο, θεωρείται ιερό δέντρο και τα φύλλα της χρησιμοποιούνται για κάπνισμα, αφέψημα και φυλακτά, καθώς πιστεύεται ότι έχουν θεραπευτικές ιδιότητες. Ο ναός της μονής είναι τρίκλιτος και είναι αφιερωμένος στην Κοίμηση της Θεοτόκου, στον Άγιο Παντελεήμονα και στους Τρεις Ιεράρχες. Επίσης, βόρεια του κεντρικού ναού βρίσκεται το παρεκκλήσι των Αγίων Αποστόλων. Το μοναστήρι δεν είναι κοινοβιακό και οι μοναχές ζουν από τα υφαντά που φτιάχνουν οι ίδιες και τα διαθέτουν στην μόνιμη έκθεση που βρίσκεται εντός της μονής.
Η μονή Αγίας Ειρήνης Κρουσώνα βρίσκεται 25χλμ νότια του Ηρακλείου και 3χλμ δυτικά του Κρουσσώνα, στις ανατολικές πλαγιές του Ψηλορείτη και σε υψόμετρο 630μ. Η πρόσβαση στη μονή γίνεται μέσω του δρόμου που συνδέει τον Κρουσσώνα με το Κρουσανιώτικο Λιβάδι και με το διπλανό ίδρυμα για τα παιδιά με ειδικές ανάγκες «ο Άγιος Σπυρίδων».
Η μονή λειτουργεί ως γυναικείο μοναστήρι και είναι από τις παλαιότερες στην επαρχία Μαλεβιζίου. Πιστεύεται ότι κτίστηκε κατά τον 14ο – 15ο αιώνα, παρόλο που πρωτοαναφέρεται σε έγγραφα του ύστερου 16ου αιώνα με ηγούμενό της τον Ιωνά Δανίλη . Η μονή στα τέλη του 16ου αιώνα και στην αρχή του 17ου αιώνα ανήκε στο φέουδο της οικογένειας Mudazzo. Ελάχιστες είναι τα έγγραφα για την ιστορία της μονής, γεγονός που μάλλον συνδέεται με την καταστροφή της από τους Τούρκους το 1822. Έκτοτε το ερειπωμένο μοναστήρι περιήλθε στην περιουσία της κοντινής Μονής Κυράς Ελεούσας στην Κριθαρίδα, για να ξανακατοικηθεί από μοναχές το 1944.
Ο δίκλιτος ναός της μονής είναι αφιερωμένος στην Αγία Ειρήνη (5 Μαΐου) και στην Κοίμηση της Θεοτόκου (15 Αυγούστου) και περιβάλλεται από νεόκτιστα κτίρια που διαμένουν οι μοναχές. Το μοναστήρι ανήκει στα πλέον ακμαία μοναστήρια της Κρήτης. Αξίζει να επισκεφτείτε το μοναστήρι, να μιλήσετε με τις μοναχές που το διατηρούν πολύ περιποιημένο, αλλά και να θαυμάσετε την υπέροχη θέα.
Η μονή της Αγίας Μαρίνας Βόνης βρίσκεται 500μ νότια από το χωριό Βόνη και την ημέρα της εορτής της (17 Ιουλίου) συγκεντρώνει το περισσότερο πλήθος πιστών από οποιοδήποτε άλλο μοναστήρι στην Κρήτη, με ουρές χιλιομέτρων από αυτοκίνητα και υπαίθριους πάγκους μικροπωλητών. Πολλοί είναι αυτοί που έχουν τάμα στην Αγία Μαρίνα και έρχονται πεζή ως το μοναστήρι από το Ηράκλειο ή άλλες περιοχές.
Η μονή ιδρύθηκε το 1895 από τον Ιωάννη Καπαρουνάκη σε σημείο που λέγεται ότι είχε πιει νερό και τον βοήθησε ως εκ θαύματος να συνέλθει από μια ασθένεια. Υπήρχε ήδη ένα μικρό εκκλησάκι του 14ου-15ου αιώνα, στο σημείο που ανάβλυζε το αγίασμα, αλλά ήταν ιδιοκτησία ενός Τούρκου, του Χοσρέφ Πασά, ο οποίος δεν ήθελε να αφήσει την ανέγερση του μοναστηριού. Λέγεται ότι η Αγία Μαρίνα τότε επενέβη και τιμώρησε τον Τούρκο, καθώς αρρώστησαν και τα τρία του παιδιά. Αφού κατάλαβε τι είχε συμβεί, ο Τούρκος βρήκε τον Καπαρουνάκη και του παραχώρησε την ιδιοκτησία. Έκτοτε, το εκκλησάκι αυτό ανακαινίστηκε και κτίστηκε γύρω του η γυναικεία μονή της Αγίας Μαρίνας. Σήμερα μπορούμε να δούμε τμήμα του παλιού ναού στην αψίδα του ιερού, όπου σώζονται και πολύ λίγες τοιχογραφίες.
Ένα από τα πιο γνωστά μοναστήρια της Κρήτης, αφιερωμένο στη χάρη του Αγίου Παντελεήμονα, με πολλά θαύματα να συνοδεύουν τη μακραίωνη παρουσία του, μοιάζει με ένα ανοικτό βιβλίο ιστορίας, οι σελίδες του οποίου συνεχίζουν να γράφονται. Μόλις τρία χιλιόμετρα από το καταπράσινο Φόδελε, σε μια διαδρομή γεμάτη νερά, πορτοκαλιές και ελιές, το μοναστήρι εντυπωσιάζει με τα έργα τέχνης που φιλοξενεί, αλλά και τα μνημεία που αντικατοπτρίζουν τη δύναμη της πίστης.
Η μονή ιδρύθηκε στις αρχές της Τουρκοκρατίας από τους μοναχούς Μακάριο, Κοσμά και Ιερεμία, που ήρθαν από το παλιό μοναστήρι του Αγίου Αντωνίου, κοντά στο χωριό Σίσες Μυλοποτάμου, η οποία καταστράφηκε από τους Τούρκους. Στην είσοδο του μοναστηριού βρίσκεται επιγραφή με χρονολογία το 1677. Στο ναό βρίσκονται ενδιαφέρουσες εικόνες, όπως ο Μέγας Αρχιερεύς (1837), η Ρίζα του Ιεσσαί (1782), ο Άγιος Δημήτριος (1762), καθώς επίσης και ο Άγιος Γεώργιος, φιλοτεχνημένη από τον Τζώρτζη Καστροφύλακα.
Σήμερα δύσκολα μπορεί κανείς να αντιληφθεί ποια ήταν η αρχική του μορφή, αφού σώζεται μόνο ένα μικρό τμήμα της μονής, μαζί φυσικά με το καθολικό, που έχουν αναδειχτεί τα τελευταία χρόνια χάρη στις εργασίες συντήρησης που βρίσκονται σε εξέλιξη.
